au vo de zackigschte höchschte Gipfle

gaht d Sunne ewägg und scho lang isches

dunkel im Tahl und uf de Wäge wo na eine gaht

und nanig bim Ziil isch sini Hütte hätter

nanig erreicht di schtilli Wonig vom Hirt

und de göttlich Schlaf schpringt em schnäll voruhs

däh liäbe Begleiter vo jedem wo reist

daser au hütt mir wider hilft und mich sägnet

und über mim Chopf sis heilige Chruut verströit

aber was lüchtet deht vom Felse här was glänzt deht soh

strahlt öppe d Sunne na dur irgenden Schpalt

e Lampe chas nid sih lueg es bewegt sich

lueg es glüet es isch glaub es Wunder ich schtuhne

es chunnt nähcher es bewegt sich und winkt

weli Göttin isches und wele vo de Muhse

suecht mi dah uhf suecht de tröie Fründ

am ruschende Strom zwüschet de schaurige Schpalte