das Wohrt Seel

wo doch uf tühtsch

e chli lächerlich töni

den meine Seele sucht

dahs chönimer doch

nid so rächt säge

das Wohrt Seel

heissi uf hebrähisch

Atemm hefftige Atemm oder

au na diräckter Kehle

dä Geliäbti wärdi also

eigettli chüüchend gsuecht

di Liebendi chüüchi vor Liebi

und dä Geliäbti wärdi

verschlunge wänner

gfunde wärdi

 

Voorzimmer
häzzi grüeft
si chönid doch nid eewig
imm Voorzimmer hocke
si mösid doch wiiter
si welid wiiter     

er segi dä einzig,

heber grüeft,

am Telifon,

am Morge am zwei,

er segi dä einzig,

wo d Wält

na rette chöni

neinei hebi är dänn gseit,

so schlimm isches nöd

 

dahs wärdi gschezzt

hätter gseit

dahs wärdi gschezzt

aber vo wemm eigenttli

und werum

schezzt mers nur

willmer froh isch

dases e settig Tuble gitt

wo bliibed und schaffed

und entbehred

und dulded

wär schezzts

schezzts de Fürscht

oder de Hofprediger

oder de Oberschtallmeischter

oder di gnädige Fraue

wo immer bimm Throhn zue schtönd

und schezzezes würkli

oder schezzezes nur

wills ine nüzzt

will sih vo alle dene läbed

und we schtahts mit öis

schezzez dänn mir würkli

meined mir dänn was mer dah säged

es schezzts niämert würkli

das isch so guet we sicher

und doch bliibed mer

und halted fescht

und dulded und entbehred

und tönd derbih soh

we wämmer feschthalte würdid

und dulde würdid

und entbehre würdid

es isches zimmlichs Rähtzel

sisch
auwäg
änizzo
eifach   

er chöni

viles nid verstah

er chöni zum Bihschpihl

nid verschtah

wies gwüssi Mänsche

gäh chönn Mänsche wo

schtundelang mitenand

chönid schwäzze

und nid ufhöre chönid

si hebid aber

käs richtigs Gschpräch

sondern si füerid Monolohge

es redi de einti

föif Minuhte lang

und es redi de ander

au e halbi Ewigkeit

mer hebi nid s Gfühl

dass si enand zuelosid

är glaubi es chömi

vom Wiih si trinkid nämmli

schtändig Wiih mer gsechi si

niä oni es Glas i de Hand