er chöni kei alti Lühtli me gseh
er frägi sich immer
wie schuldig diä segid
diä wisshaarige Häxe
hettid doch ganz anders sele läbe
nizzo sowtumm

wala wala

ssäffä

ssa i ä

iezz wüsser glaubi nüht me zsäge

aber das segi nid wihter schlimm

es erschütteri inn sowisoh wäner

gsechi waser immerales gseit heb

 

mer mösi wäggchoh

mer mösi appchoh

mer mösi furttchoh   

vo gwüsse Illusiohne

zum Bischpihl vo de Illusiohn

das anderi Männsche

unnersezzlich segid

das anderi Männsche

überihrdisch schöhn

und überihrdisch

gschihd segid

er frägi sich
we wiht mer
na chöni gah

 

mer mönd wäggchoh
vo all demm
mer mönd uhsträtte
aber mer tärfed nid glaube
dass sonen Uhstritt
irgend e Würkig hätt
mer händ ja kä Bedühtig
mer sind ja niemert

Schriftschteller sih
isch öppis ganz tumms
es gitt e ganzi Reie
wosich s Läbe gnoh händ
Frejtohd seitt mer demm